Stado Złotych Lwów

*Swahili bez słowa minęła Nalimbę i poszła wgłąb wyspy. Doszła do starej, porośniętej mchem groty. Weszła do niej i porozglądała się po jaskini. Na jej ścianach widniały odciski łap tysiąca lwów, z całego rodu. Każdy, kto był wierny jego tradycji, musiał odcisnąć tu swoją. Lwica westchnęła. Urodziła się w tej jaskini, a nie było widać jej odcisku. Spuściła głowę. Nie była wierna tradycji, więc nie mogła należeć do tego rodu. Przypomniały jej się słowa matki: "Jeżeli kiedyś złamiesz jakąś zasadę, pamiętaj, że nawet jeśli lwów już tu nie będzie, musisz odbudować stado, a przynajmniej jego siedzibę.". Podeszła do pozostałości po skale. Na niej ojciec dawał Swah lekcje. Niedaleko widać było wąwóz, w którym zginął. Znów spuściła w dół głowę, a łza popłynęła jej po policzku.*

-Tak, wejdź. -powiedziała cicho.
*Spojrzała jeszcze raz na odciski, a potem na Nalimbę. Wiedziała, że musi być wierna tradycji stada.*
-Wiesz... -zaczęła. -Może opowiedzieć ci o tym stadzie? Przydałaby się też tu Chay...

-Dobrze. Więc stado ma swój początek w stadzie z Lwiej Ziemi, a dokładniej. Założył je wygnaniec. Przybył na te ziemie całkiem przypadkowo, ale mniejsza z tym. Na tej wyspie znalazł pare lwów, z którymi się zaprzyjaźnił i założył stado. W centrum wyspy, właśnie tu, znalazł liczne jaskinie i wielką skałę. Tak powstało stado, wrogie niestety do lwów z Lwiej Ziemi. Kiedy tylko przybył tu jakiś lwioziemski lew, atakowali go i zmuszali do opuszczenia wyspy. Nie podejmowali jednak tak drastycznych kroków, jak stado z Lwiej Ziemi. Zawsze, gdy jakiś lew z nowozałożonego stada zapuścił się na Lwią Ziemię, zabijali go. Stąd wzięła się ta nienawiść. Urodziłam się tu, wychowywana według starodawnych reguł. Prawdę mówiąc, rozmawiając teraz z tobą łamię najważniejszą z nich - zakaz zadawania się z największymi wrogami stada. Jedyne, co mogę zrobić by to naprawić, to zamieszkanie tu znowu, czy to z innymi lwami, czy sama. Właśnie dlatego chciałam z tobą rozmawiać. Jedyne co mi wiadomo, to to, że mogę złamać tą regułę zakładając tu mniejsze stado. Dlatego mam do ciebie prośbę. Kiedy dopłyniemy do Lwiej Ziemi, zostawię was tam i wrócę na ojczystą wyspę, razem z moimi podopiecznymi. Będziecie mogli mnie odwiedzać, wiem że ojciec mi to przebaczy. -spojrzała w niebo. Jako jeden z niewielu lwów potrafiła porozumieć się ze zmarłymi rodzicami.
*Wyszła z jaskini. Właśnie pędziły tu kucyki, z Applejack na czele. Pomarańczowa klaczka podbiegła do niej i, widząc minę Swah, spytała:*
-Czy coś się stało?
-Nie, wszystko w porządku. Chciałam wam tylko powiedzieć, że zostajemy na tej wyspie. Na zawsze.

//Chyba założę nowy temat z tą wyspą.//

-Nie wyganiam cię. Opowiedziałam ci tylko historię stada, tak jak chciałeś. Mój ojciec jako jedyny tolerował lwioziemców na swojej ziemi, pod warunkiem, że nie pragnęli wojny. Z pewnością przyjąłby cię serdecznie.
*Swah spojrzała na niebo, było już ciemno. Zwołała wszystkie kucyki do siebie, kilka razy je policzyła i rozpaliła w jaskini ognisko. Położyła się obok zmęczonych kucyków, otuliła je swoim ciałem. Odwróciła głowę w kierunku Nalimby.*
-Jeżeli chcesz, możesz się tu przespać. Nie zabraniam ci. I jak znajdziesz Chay, ją również tu zaproś.

-Faktycznie, dużo o tym stadzie nie wiesz. Wiele lat temu Lwią Ziemią rządził król, miał zło w sercu. Ciągle toczył wojny, nie dbał o swoje stado. Często było słychać tam diabelskie chichoty hien.
*Lwica wstała ostrożnie, nie budząc kucyków i podeszła do lwa.*

*Lwica rozejrzała się. Nigdzie nie widziała swoich towarzyszy. Musieli udać się gdzieś bez niej. No cóż.* Nali! *Wykrzyczała* Swah!

*Niezmiernie ucieszona, że nie do końca ją opuścili, zaczęła biec w kierunku głosu.* Naliś! *Podbiegła do brata.* A gdzie Swah?