Stado Złotych Lwów

//Piszę tu z powodu akcji ''Łopata''//
*Przechodziła właśnie obok. Zaciekawiły ją kryształy,  więc weszła do środka. Był pięknie, jednak wiedziała, że może się zgubić, jeśli pójdzie dalej. W końcu postanowiła, i poszła trochę dalej.*

*Usłyszała coś. Mimo, iż to było tylko imię jej brata, głos siostry chciał ją zawrócić. Zaczęła wracać, i... nic! Tylko kamienie! Stanęła jak wryta. ''Przecież tu było wyjście...'' Nagle krzyknęła:*
- Chay? Jesteś tu? Chay!
//Może nie jestem autorką tematu, ale umówmy się, że tu łatwo się zgubić Aha, i ja sięni dam łatwo znaleźć. //

- Nie wiem, gdzie jestem!
*Zawołała nieźle przestraszona. Nagle zaczęły się pojawiać takie kryształy, lecz bez kuców:

Usiadła. Wstała i zaczęła iść do tyłu. Natknęła się na kryształ, a inny z góry spadł jej przed nos. Usiadła zdziwiona.*
- Nie wiem gdzie jestem!

- Czekaj! Zaraz cię znajdę! *Mówiąc to zaczęła biec. Zobaczyła dwa korytarze. Przebiegła przez pierwszy lepszy. I nagle... poczuła ból w prawej przedniej łapie. Spojrzała na dół. No tak! Koniec korytarza! A w końcu ostre kryształy!.*
-Auua!
*Położyła się. Usłyszała jakieś złe śmiechy. Nie mogła się ruszyć. *
//Kusi mnie, by zrobić walkę z alter-ego Kar. //

*gdy przypadkiem przechadzał się kryształowymi korytarzami, natknął się na Karindę z raną* Kari! *podbiega do młodszej z sióstr* Co Ci się stało?

Trzeba coś tą łapą zrobić. Rosną tu jakieś rośliny, z których liści mógłbym zrobić opatrunek?

*przykucnął lekko przed Karindą, by ta mogła wejść na jego grzbiet* Wsiadaj. Pomogę Ci wyjść z tego labiryntu.