Stado Złotych Lwów

Chay? .. A nie widziałem jej jak tu przyjeżdżałem. Może poszła do hotelu się przespać. *spojrzał za siebie na dorożkę* Jeszcze muszę podków dokupić.

Podkowy to najlepiej u miejscowego kowala. Owsa można kupić na targu, a dla mnie zakupy robię w Piotrze i Pawle dwie ulice dalej.

*Chay zgubiła się w tłumie. Nie widziała nigdzie brązowej grzywy Kovu, wystającej zwykle ponad inne głowy. Lwica pomyślała, że jeżeli tu zostanie to na pewno się zgubi. Weszła więc do pierwszego lepszego sklepu. Kiedy zamknęła za sobą drzwi uderzyła ją fala ciepła i zapachu zielonej herbaty. Po chwili poczuła również biszkopty oraz zapach książek. Rozglądnęła się wokół. Wszędzie stały regały pełne książek, a na przeciwko wejścia stało małe biurko zawalone papierami. Zauważyła dzwonek leżący na szafce obok drzwi. Nacisnęła go, jednak nic się nie stało. Chciała wyjść, jednak coś kazało jej tu zostać. Podeszła więc do regału i przeglądnęła tytuły. Nie znała żadnego z nich. Wyjęła więc pierwszą lepszą książkę. "Historia Wielkich Królów". Otworzyła ją na pierwszej stronie. "Jak wszystko się zaczęło". Cała strona była popisana, a niektóre słowa były pokreślone. Koło numeru strony na dole znajdował się niewyraźny podpis. Nie umiała go odszyfrować, jednak obok niego odciśnięta była łapa. Wtedy usłyszała że ktoś krząta się po bibliotece. Schowała szybko książkę do torby, i wybiegła ze sklepu. Ktoś zaczął coś za nią krzyczeć, jednak lwica nie zatrzymała się tylko biegła dalej. Wtedy zobaczyła dorożkę z hucułami, a obok nich dwa znajome lwy.*
- Nalimba, Kovu... He... Hej...
*Wydyszała.*

///Chyba się za bardzo rozpisałam...

- Szczerze mówiąc, jestem tu pierwszy raz i nie jestem zbyt rozeznana w temacie. A tak w ogóle... Piękne te twoje konie...
*Chay popatrzyła się na hucuła. Cały czas jednak myślała o książce.*
- Wiecie może coś o tej książce?
*Wyciągnęła ją z torby i pokazała lwom."

///1111 post!  :o

- Skąd ją masz? Wygląda jakby w niej była mapa do jakiegoś ukrytego skarbu, czy coś takiego... *zażartował, patrząc na książkę.* A, i wiem, gdzie jest kowal. Mogę cię zaprowadzić. *zwraca się do Nalimby*

- Dzięki. *opadł na miękkie siedzenie, uśmiechając się do lwa z wdzięcznością.*

*zaczerwienił się* Przepraszam, jeszcze nigdy nie jeździłem dorożką. Ale skoro nalegasz... *wziął od Nali bat i lejce* Wio! *machnął batem*