Stado Złotych Lwów

*Przewrócił oczyma widząc kolejną z lwic. Nie był co do niej pewien. Tak... Od pierwszego spojrzenia wyglądała na kolejną przywódczynię jakiejś mafii. I te jej zęby. Wcale się nie przestraszył. Nie wiedział za kogo ona się ma... Za jakiegoś władcę? Nie przejmował się nią. Odpowiedział jej zmarszczonymi brwiami mówiącymi - "Nie boję się...". Prychnął i odwrócił łeb. Po chwili zniknęła. Heavy nie był zbyt odważny ale nie był też nie wiadomo jakim tchórzem by bać się jakiejkolwiek zwykłej lwicy. Zerknął jeszcze na poranioną resztę z skwaszoną miną. Popatrzył na każdego. Cały czas goniła go myśl że jest skończonym zerem. Życie jest okrutne i trzeba zabijać innych by dożyć końca... I przejąć tron. Tak mówił jego "ojciec". Heavy nie był co do tego pewien. Siedział i myślał bez słowa, z pyskiem pozbawionym emocji... - To nie może być ząb tego lwa... Nie możliwe... Jak mógł bym wygrać... Tak czy siak... To nic nie zmienia! Nigdy nie będę szanowany... Nikt nigdy nie będzie mi ufał... - Pomyślał. - Tak mnie nauczył ojciec... I wszyscy to zapamiętają... Sam nie wiedział co dokładnie ma teraz zrobić. Było jednak wiadomo że zostanie tu do rana...*

*Kątem oka zauważyła jakiś ruch. Odwróciła głowę w tym kierunku i zobaczyła kremowego lwa leżącego pod akacją. Nalu?*

*Położyła się obok Nala.*
Jak ci życie leci braciszku?

*Uśmiech zniknął z pyszczka Chay. Po chwili na jego miejscu pojawił się wymuszony grymas.* Hej, mniej niż rok temu dowiedziałam się, że mam wspaniałego brata i chcę cieszyć się nim jak najdłużej. *Położyła łapkę na ramieniu Nalimby.* Hej, staruszku, co powiesz na krótki spacer nad morze. To niedaleko...

*Pomogła Nalimbie wstać z ziemi.* Trzymaj się blisko mnie, razem dojdziemy na brzeg a tam może coś zjemy.

Nie ma za co. A na przemyślenia będzie czas potem, teraz chodźmy. *ruszyła powoli w stronę morza.*

*Odeszli w kierunku morza.*

///z.t. - Morze