Stado Złotych Lwów

Maisha jak zwykle spała sobie w opuszczonej norze niedaleko bagien. Śniło jej się ze pływa w miodzie. Nagle poczuła chłód na swoim bordowym nosku. Powoli otworzyła oczy i pomyślała ,,Chyba ogień w kominku zgasł..." Gdy chciała wstać, poczuła się strasznie ociężała. Zmieniła zdanie, nie chce jej się wstawać. Rozejrzała się, obok niej siedziały Chay i Kompulu w dziwnych ciuchach. Juz chciała skomentować jak komicznie wyglądają, ale zdała sobie sprawę ze na sobie tez coś ma. Jej ciało było pokryte grubym kombinezonem, jej żebra i barki uciskane były przez pasy, a na łapach miała czarne rękawiczki. Tuz obok niej spoczywała sobie maska gazowa, lekko przerażająca.
- Eee... Czy któraś może mi wyjaśnić co się u licha stało?
Nagle zza rogu budynku rozniósł się straszny hałas. Ktoś tam upadł. Mozna było dosłyszeć jakieś słowa w dziwnym języku, ale ten głos był dość znajomy... Szorstki głos pasował tylko do jednej osoby...
- AUĆ! CHOLERNE SKRZYNIE, KTO JE TU POŁOŻYŁ? NAWET NIE MA W NICH NIC CIEKAWSZEGO NIZ DURNE CZAPKI!
To była Noahri, pomyślała Maisha. Po chwili sanuri wyszła zza rogu, i z lekkim zaskoczeniem spojrzała na znajome pyski.
-Hehe, wyglądacie tragiczne.
-Popatrz na siebie.
-No co, ja wyglądam... Jak dzieciak z lat 60. Kto mnie w to coś ubrał? Co gorsza... Ta osoba mnie dotykała... Musze się umyć. A tak btw. To gdzie jesteśmy?

Swahili drzemała sobie nad morzem, grzejąc się w słońcu. Jednak w pewnym momencie zrobiło się zbyt gorąco. Lwica od niechcenia otworzyła jedno oko i rozejrzała się dookoła. Ale to, co ujrzała, sprowokowało ją do obudzenia się. Wstała szybko i rozglądnęła się wokół. Potem spojrzała na siebie i usiadła z wrażenia. Miała na sobie coś w rodzaju kamizelki, na plecach zaś nosiła kołczan ze strzałami. Na nosie poczuła coś jeszcze. Ściągnęła to coś łapą, a okazało się, że są to okulary. Swah w pewnym momencie wstała gwałtownie, by podejść do kogoś ze stada, jednak coś zsunęło się jej na oczy. Okazało się, że jest to kapelusz. Lwica poprawiła go i doskoczyła do Chay, która najwidoczniej była nie mniej zdziwiona tym wszystkim.
-Co się stało? Czemu wszyscy mają na sobie ubrania? I gdzie my jesteśmy, do diaska?

Cała gromadka znajdowała się w budynku pomalowanym na czerwono. Ze wszystkich stron widać było przejścia i korytarze. Maisha powoli zaczęła się rozglądać po otoczeniu. Postanowiła sprawdzić co się znajduje w zakrytym pomieszczeniu, które przypominało trochę garaż. Gdy podeszła do drzwi, same się gwałtownie otworzyły. Lwica lekko się wystraszyła. Gdy weszła, znalazła tam kilka szafek i dwie ławki. W międzyczasie Noah sprawdzała inne pomieszczenia. Poszła do małego pokoiku w którym się wywaliła, znajdowały się tam ogromne, żelazne drzwi które przypominały te do sejfu, tylko dziesięciokrotnie większego. Za drzwiami ciągną się długi, kręty korytarz. Był już dla niej dziwnie znajomy... Lecz nie potrafiła sobie przypomnieć co to za miejsce. Nagle jej się udało przypomnieć co to za miejsce.
-Hej! Ja wiem gdzie jesteśmy. To Teufort, jesteśmy w Ameryce. Pięknie.

- Ameryka? - Kompulu pokręciła głową. - Ale Swahili ma rację. Lepiej najpierw zapoznać się z otoczeniem, a później możemy zacząć rozkminiać jak się tu znalazło stado lwów z Afryki.
Lwica wstała i podeszła do szarej szafki z czerwonym "plusem" na drzwiczkach, aby sprawdzić co w niej jest. Otworzyła ją. Zobaczyła tam pełno apteczek, amunicji i rzeczy, których nazwy nie znała za dobrze.
- Em... - Chrząkneła - Chyba ktoś chce nam powiedzieć, że mamy walczyć. Ciekawe niby jak lwy mają strzelać z broni? - Powiedziała do obudzonych towarzyszek.
Spojrzała na jeszcze kilku śpiących członków stada. W pewnym miejscu było nieco ciemniej i można było też dostrzec ślady, które się nagle urywały.
- Myślę też, że ktoś tu się "pojawił" razem z nami...

Noah rozglądała się bo już jej znajomym otoczeniu. Spojrzała na całą broń która leżała nieopodal. Rozpoznała każdą z nich, musiała je widzieć codziennie przez kilka miesięcy. Dubeltówka, minigun, snajperka, ogromna bazooka, granatnik, kilka shotgunów i... Miotacz ognia, z którym nie ma przyjemnych wspomnień. Wszystkie jej wspomnienia powróciły, aż jej łezka się w oku zakręciła. Nagle usłyszała głos Chay, podeszła do miejsca w którym były ślady. Nie umiała tak dobrze śledzić po śladach jak jej przyjaciel z Minshary, ale jedną rzecz mogła wyczytać z tych śladów.
- To ślady człowieka.

Swah odprowadziła wzrokiem Chay, która podążyła za śladami. Rozglądnęła się znów, a wtedy spostrzegła szafkę, przy której leżały wszelkiego rodzaju bronie. Lwica podeszła do nich, oglądając je dokładnie. Zauważyła tam między innymi łuk. Zastanowiła się chwilę. Skoro każdy ze stada ubrany jest inaczej, oznaczać by to mogło, że muszą zajmować się innymi dziedzinami. Odwróciła się, by spojrzeć na kołczan ze strzałami, a potem znów oglądnęła łuk. Po chwili namysłu wzięła go ze sobą.
-Nie wiem, jak wy, ale wydaje mi się, że bronie nam się przydadzą. - powiedziała, po czym nagle odwróciła się, gdyż usłyszała za sobą głos Azure.
-Jesteś tego pewna? Dopiero co mówiłaś, że powinniśmy się rozejrzeć. Zdecyduj się wreszcie, co mamy robić. - mruknęła pod nosem klacz i znów uniosła hełm, który osunął się jej na oczy.

Kompulu spojrzała na Chay.
- Heh, wątpię, czy coś wyczytasz z tych śladów.
Ona sama stanęła pod ścianą i zaczęła myśleć, jak oni, z samego środku sawanny, mogli się przenieść do Ameryki. No cóż, wydawało się to niemożliwe... A jednak. Może to sprawka jakiegoś człowieka, szamana, magika? Brązowa nie widziała. I nie miała też zamiaru się dowiedzieć. Teraz tylko wystarczy wykombinować, jak wrócić do domu, pomijając, że... Jakoś nie było jej śpieszno. Nie tęskniła.
Kiedy usłyszała pisk, aż zakryła uszy łapami. A - ale... Czyj był to głos? Taki znajomy, jednak brązowa nie mogła sobie przypomnieć, do kogo należy. W pewnym momencie wpadła na pomysł.
- ... Severin? - Wyszeptała pod nosem. Po chwili jednak powiedziała pewniejsza siebie. - Czy to ty?
Lwica ze zdziwienia odeszła od ściany i spojrzała w stronę głośnika.

/Nie wiem, czy będzie Wam pasować. Jak chcecie zmienić, edytujcie mi posta.