Stado Złotych Lwów

- Witaj, mój drogi! *Chay wyszczerzyła zęby w uśmiechu na widok znajomego lwa. Potem odwróciła się do gryficy.*
- Właściwie to Swah nie nazywa się Swah, tylko Swahili. *Machnęła ogonem, nudząc się powoli siedzeniem na wybrzeżu i witaniem co jakiś czas lwów, które wybrały się na spacer nad morzem.*

*Gryfica rozglądnęła się. W oddali zobaczyła jakąś kępkę trawy, więc podeszła do niej. Położyła się między źdźbłami traw i zasnęła.*

-I po co przychodziłaś na skaliste wybrzeże? Trzeba było zostać w grocie, a nie zawracać sobie tyłek byle czym. Radzę wracać, póki jeszcze można. Albo iść w inne miejsce, tutaj spokoju nie znajdziesz. -odezwał się w niej taki dziwny głos w duszy.
Cóż, na skalistym wybrzeżu, Shemore nudziła się i to bardzo; wzięło ją na szukanie sensu życia. Nie, to nie dla ciebie, biała. Idź, doputy jeszcze możesz wyjść i nie wracaj.
Za późno ozwały się jej myśli. Za późno.
Nim zdążyła zamknąć oczy i położyć się do snu usłyszała, że coś, a raczej ktoś, biegnie ku niej skocznym krokiem. Westchnęła pod nosem, uniosła krwiste ślepia w górę i obróciła łeb. Tak, to była jej naukochańsza siostra. A co do określenia to nie było tutaj ani szczypty ironi.
To była Kompulu.
Biała uniosła brew w górę i poczęła mówić.
-Salvit, siostra.-powitała ją po staremu unosząc łaskawie tyłek. -Czy to, co mnie sprowadza tutaj, jest tak ważne? Lepiej idź, nie jestem w nastroju.
-Jak zawsze, Shemore.
Patrzyła na swoją siostrę spojrzeniem kamiennym, bezinteresownym, czekając łaskawie na jej odpowiedź. W pysku jej można było wyczytać znudzenie. 

Ostatnio edytowany przez Shemore (17 2014 09:56:48)

Shemore raczyła wreszcie usiąść na swym zadzie. Chudym zadzie.
Patrzyła na Kompulu, wiedząc, że ta coś tutaj nam knuje. To przecież Kompulu jest wkurzający do ostatnich nerwów, mimo tego, iż to ona jest starsza. A młodsze rodzeństwo powinno chyba wkurzać starsze, prawda?
- Nie pójdę sobie, przecież wiesz jak bardzo Cię kocham.
Na to zdanie niby uniosły się kąciki ust krwawookiej, a powieki jej zeszły lekko na dół. Brązowa zaczęła, no cóż...
-Wiem, że chcesz mi działać na nerwy, Kompulu. -rzekła z politowaniem. -Nie wiem, czy wiesz, ale ja nie jestem leniwa, w przeciwieństwie do ciebie.
Wkurzanie innych może i nie było mocną stroną Shemore, ale warto by kiedyś spróbować...
No co. Raz się żyje, trzeba czasem nieco poszaleć.
-Śmiejesz się jak dzieciak, wiesz?-powiedziała uniosąc jedną brew w górę. -Aż czasem mi żal przyznać, że jesteś moją siostrą.
Westchnęła ciężko patrząc na jedno z dzieł swoich rodziców. Biała nigdy nie była cierpliwa i to jak. Aż zaraz już miały jej nerwy odpalić.
-Łaskawie, to ty raczyłaś się do mnie teraz odezwać i zapytać. Jej, podziwiam cię za to.-rzekła z sarkazmem w głosie. -Ja mam przynajmniej chudy tyłek i mogę robić co chcę i mogę zostać w swej norze. A ty musisz się dużo ruszać, co widać po twoim grubym zadku kochanie.
Nie no, śmieje się ten Kumcioł normalnie jak byle dzieciak, który ledwo od ziemi odrósł, a już wysoko mierzy. Uhh.

Swahili usłyszała rozmowę Shemore i Kompulu. Strzępkami słyszała, jak siostry dogryzają sobie nawzajem. Swah przewróciła oczami i odwróciła głowę w kierunku białej lwicy i jej starszej siostry. Aż ciężko pomyśleć, że Kompulu jest starsza od Shemore. Doprawdy, zachowuje się jak mały dzieciak. Ale cóż, nie ma co rozpaczać. Widocznie kontakt z siostrą całkiem ją zmienił. Swahili pamięta dobrze czasy, kiedy Kompu była miłą i dobrą lwicą. A teraz? Swah westchnęła i powoli podeszła do sióstr. Coraz wyraźniej słyszała ich rozmowę, a raczej denerwowanie się nawzajem. Lwica usiadła i w ciszy obserwowała dwie lwice. Jednego była ciekawa. Czy siostry dogryzają tak tylko sobie, czy dla wszystkich są takie niemiłe?

Kompulu nie była zbytnio zainteresowana tym, co powie jej teraz Shemore. Ważne było to, ze ma dobry ubaw z tego, jak biała się denerwuje.
- "Nikt nie w.....ia niczego i nikogo swą inteligencją bardziej, niż ty." - Zacytowała Shemore - Oh, na pewno? Jakbyś była nieco mądrzejsza ode mnie, na pewno byś mi nie odpowiedziała, moja kochana. - Odparła jej ze śmiechem.
Kompulu położyła łapy na klatce piersiowej, bo ledwo wytrzymywała napad śmiechu. Teraz wierciła się po ziemi jeszcze bardziej, a jej kitka latała radośnie jak nie wiem co. Oczy miała zamknięte, napad śmiechu nie pozwolił jej się śmiać. Jakiż ona miała teraz ubaw, haha!
- Shemore. Moja droga, na pewno się nigdy nie śmiałaś? Bo ja pamiętam co innego. - Otworzyła oczy i zmieniła pozę na siedząco leżącą. Otworzyła paszczę, a jej zęby ułożyły się w drwiący uśmieszek, z resztą, wcześniej też tak się ułożyły. - Nie ma to jak dbać tylko o siebie, swój honor, którego i tak się nie ma... Ale za to wady innych potrafisz wypominać, prawda? Najpierw może spójrz na siebie i swój pesymizm, a później oceniaj innych, mała przybłędo. Warto przypomnieć, kto tu dostał blizny pod oczami za swoje zachowanie, moja droga. Nie zapominaj, że w każdej chwili każdy może się dowiedzieć jak to się stało, a tego chyba byś nie chciała, hm? - Rzuciła jej kpiąc sobie z niebezpieczeństwa. Biała była wytrawną łowczynią, jednak to Kompulu ją tego nauczyła. W większości.
- Ooo, już uciekasz? - Podniosła swoje sadło i spojrzała na biegnącą Shemore. - Szkoda, ale pamiętaj, że Twoja jaskinia jest tam, gdzie nie powinna! Salvit, kochana. - Prychnęła, po czym zaczęła się znowu śmiać.
Padła na ziemię i jak jakaś hiena zaczęła sobie kpić z białej, z jej zachowania, z tego, że jest jej siostrą i tym podobnych. Jednak to, co powiedziała Shemore o pochodzeniu Kompulu dosyć ją dotknęło. Jednak nie chciała, żeby było to po niej widać, bo po prostu ma teraz zabawę i kropka. Czy... Czy to nie było piękne? Spłoszyć kogoś, kto i tak ma Cie gdzieś, sprawić, ze ten ktoś zacznie Cię właśnie zauważać? To chyba jest w większości niewykonalne. Ale dla brązowej? Wszystko jest możliwe. Bo to przecież Kompulu we własnej osobie, ze swoim pokręconym charakterem.

Kompulu nadal tarzała się po ziemi ze śmiechem. W końcu zauważyła, że pojawiła się tam Swahili. I co dziwniejsze, odezwała się do brązowej. Lwica nagle spoważniała, ale nie ośmieliła się podnieść. Więc leżąc na ziemi postanowiła odpowiedzieć temu, kto zadał jej pytanie.
- A drzewa wytwarzają tlen czy ciasteczka? - Mruknęła do siebie. Po chwli spojrzała na Swahili. - No co Ty, to tylko takie droczenie się. Uwielbiam to robić, zwłaszcza mojej kochanej siostrzyczce Dżemor. - Powiedziała i wyszczerzyła się w sarkastycznym uśmiechu.

Brązowa podniosła się z ziemi i usiadła przed Swahili.
- A czy ja mam przyjaciół? - Burknęła pod nosem. -  Jeżeli chcesz mi powiedzieć swoją historię, proszę bardzo. Ja mam czas, ale nie wiem, czy Ty masz.