Stado Złotych Lwów

*lwa zbudził lekki wicher wiejący do środka jaskini. Wstał, przeciągnął się i wyszedł na zewnątrz, gdzie siedział Kovu zapatrzony w dal. Uśmiechnął się na ten widok i podszedł do lwa* Pięknie tu, prawda?

O tak. Dlatego od razu zakochałem się w górach... *spojrzał w górę, na wielką czapę lodową* To jest fascynujące. W dolinach lato, zielone liście na drzewach, a tu ... proszę, śniegi, zimno... zima. I jak można nie kochać gór... *zamyślił się lew, wglapiając się cały czas w ośnieżony szczyt*

*potargał lwa po grzywie* Ale Ciebie też nie da się nie lubić. *zaśmiał się i przepuścił lwa przodem* Chodźmy. Góra nie będzie na nas czekać.

Ach... Kovu Kovu. *zaśmiał się tylko i podążył tuż za jego ciemnobrązowym ogonem*

Dołącz do nas. *powiedział Kovu. Był w świetnym humorze i cały czas coś gwizdał pod nosem.*

Hej. *Kovu poczekał na Nalimbę.* Co tam? *wyszczerzył się*

Ja też. Tam na górze chyba zimno. *zagadnął*

Brr. *Kovu przeszedł dreszcz. * Hej popatrz. Od zimna mi się grzywa faluje. Zapomniałem o tym. *Kovu zaśmiał się, zezując na falowaną grzywkę* Ciekawe, czemu się tak dzieje.