Stado Złotych Lwów

Chay odprowadziła wzrokiem białego gryzonia. Wygląda na to, że utknęli w martwym punkcie, i nikt nie miał lepszego pomysłu na to, co zrobić. Zaczęła bawić się kamykiem leżącym koło jej łapy.
- To... Co robimy?

Jersey zakaszlała jak stary gruźlik i podniosła się powoli. Przytrzymując się za prowizoryczny bandaż na głowie otworzyła oczy i rozejrzała się dookoła. Domki, domki i reszta grupy ułożona na ziemi, jedynie Noah siedziała. Dziwne... Ostatnie co pamiętała, to dziwny chichot i mocne uderzenie w głowę. Jedynie jak przez mgłę kojarzyły jej się strzępki rozmów; coś o Banshee, szablach... Zerknęła na szaro-czarną sanuri, i już miała poprosić o wyjaśnienie wszystkiego, jednak coś nieuchwytnego w jej wzroku skutecznie ją od tego wstrzymywało. Zamknęła więc otwarte usta i znów zaczęła się rozglądać po okolicy.

//Tak Baj de łej, nie wiedziałam ze Noah jest szaro-czarna.

Jersey spojrzała na lazurowego smoka. Posłała mu słaby uśmiech. Przeżyli, to jest ważne... Chociaż... Obudzili się w obcym miejscu, nietknięci zupełnie przez wrogów (oprócz niej samej, chociaż rana głowy nie była poważna), coś tu nie pasuje. W grach takie sytuacje nigdy nie kończą się dobrze. Ale co mogą zrobić? Pozostało im jedynie czekać.
W czasie tych przemyśleń Feathers wybudziła się ze snu. Pierwsze co zrobiła, to dotknęła swojej torby zawieszonej na grzbiecie lub raczej machnęła kopytkiem w miejscu gdzie torba powinna być. Żeby się upewnić, że torby na pewno nie ma, wstała na równe nogi i odwróciła łeb. Brak. Nie było nawet małej sakiewki ukrytej pod torbą, jedynie sam pas pozostał na swoim miejscu. Uśmiechnęła się szeroko, nie wszystko stracone. Na pewno nie znaleźli małej kieszonki gdzie ukryte było pudełko zapałek, ani z jej nogi nie zerwali pióra na rzemyku. Mała ciekawostka: Feathers stosuje często małą sztuczkę związaną z ogniem i piórami, wystarczy kilka wprawnych ruchów i jej skrzydła płonęły żywym ogniem. Nauczyła się tego wszystkiego mieszkając z Zecorą, i było  w tym więcej iluzji niż prawdziwej magii czy nadnaturalnych właściwości pegaza. Po prostu jeśli nie popatrzysz uważnie, uznasz Fee za maczającą kopyta w magii zwanej potocznie Over Poverią Klacz uspokoiła się i usiadła obok sanuri czekając, aż pozostali się obudzą. Z jej pyszczka nie schodził przebiegły uśmieszek...

Lazurowy smok spojrzał na tych, którzy właśnie się obudzili.
- Teraz przynajmniej większość z nas jest przytomna. - Pomyślał, po czym wstał i się przeciągnął.
Spojrzał na otoczenie dookoła siebie. Nic ciekawego, puste miasto. Westchnął, po czym usiadł.

Smok poczuł się zirytowany tym, że każdy go ignoruje. Parsknął, a z jego nozdrzy przez chwilkę można było zobaczyć podobne do chmur malutkie dymki.
- Idę się rozejrzeć. - Pomyślał.
Rozwinął skrzydła, ale nie mógł się wzbić ponad budynki. Wiatr był zbyt silny, a wyczuć go można było tylko w powietrzu. Gellescream nigdy nie widział ani nie słyszał o takim zjawisku. Wrócił na ziemię i podszedł do jednej z chatek. Zajrzał przez okno, czy nikogo tam nie ma.
Kompulu tymczasem ziewnęła i przeciągnęła się. Jej mózg nadal był ospały i mozolnie pracował.